Legendarna Skoda wraca do nas! Powstały tylko dwie sztuki

Skoda 1100 OHC, czyli kultowy model wyścigowy z końca lat 50. XX wieku, był wówczas jednym z najnowocześniejszych aut tego typu. Początkowo zbudowano dwie sztuki z odkrytym nadwoziem. W 1959 roku powstały jeszcze dwa samochody typu coupe z zamkniętym nadwoziem z blachy aluminiowej. Lekka karoseria z dodatkiem włókna szklanego skrywała innowacyjny na tamte czasy układ napędowy i niezależne zawieszenie. Co ciekawe, pojazd miał być przeznaczony m.in. do uczestnictwa w 24-godzinnym wyścigu Le Mans, jednak finalnie występ nie doszedł do skutku.

Charakterystykę samochodu można było dostosować do konkretnego toru wyścigowego. Dwuosobowa Skoda 1100 OHC z aluminiową karoseria (555 kg), osiągała prędkość maksymalną do około 200 km/h. Do konstrukcji auta wykorzystano lekką, ale sztywną ramę kratownicową z cienkościennych rur. Wolnossący czterocylindrowy silnik rzędowy został umieszczony za przednią osią i wraz z zespołem montażowym, składającym się z mechanizmu różnicowego tylnej osi i pięciobiegowej skrzyni biegów, osiągnął niemal idealny rozkład masy.

Skoda 1100 OHC, czyli pechowy los i dwa wypadki

Wyścigowa kariera dwóch samochodów coupe Skody 1100 OHC trwała od 1960 do 1962 roku. Cztery lata później auta sprzedano osobom prywatnym, obie sztuki zostały zniszczone w wypadkach drogowych. Właściciel pierwszego pojazdu, którego ocalałe elementy wykorzystano do przebudowy, wymienił silnik 1100 OHC na inną czterocylindrową jednostkę. Co ciekawe, oryginalny silnik był przez długi czas wystawiany w Szkole Zawodowej w Mladej Boleslav, ostatecznie został jednak zainstalowany w zrekonstruowanym modelu 1100 OHC Coupe.

Drugi egzemplarz spłonął niemal doszczętnie. Kierowcy udało się uciec z pojazdu, aluminiowa karoseria została nieodwracalnie uszkodzona. Wymontowana z wraku, jedyna w swoim rodzaju tylna oś ze zintegrowaną skrzynią biegów, była częścią kolekcji w Narodowym Muzeum Techniki w Pradze, zanim została przekazana do muzeum Skody. W 2014 roku przedstawiciele czeskiej marki kupili od prywatnego kolekcjonera kratownicę, która została podzielona na trzy części, wraz z kompletną przednią osią i innymi zachowanymi częściami.

Skoda 1100 OHC i odbudowa ze zgliszczy

Kluczową rolę w renowacji odegrała oryginalna dokumentacja techniczna, która zachowała się niemal w całości, łącznie z objaśnieniem każdej sekcji produkcyjnej i rysunkami opisującymi montaż poszczególnych podzespołów. Oryginalne elementy mechaniczne uległy niewielkiemu zużyciu, ponieważ samochód uczestniczył w zaledwie kilku wyścigach. Renowacja całego podwozia wraz z zrekonstruowaną chłodnicą, zbiornikiem paliwa i innymi elementami, została zakończona pod koniec 2015 roku.

Pierwotnie podwozie samochodu miało zostać wystawione w muzeum Skody obok bliźniaczego modelu 1100 OHC z otwartym nadwoziem. Zapadała jednak decyzja o rekonstrukcji coupe jako w pełni funkcjonalnego auta. Najtrudniejsza okazała się odbudowa aluminiowej karoserii. Na podstawie dokumentów byłego projektanta fabrycznego Jaroslava Kindla, stolarze zbudowali drewniany model. Grupa metalowców ręcznie wykuła aluminiowe panele, a poszczególne części zostały zespawane lub znitowane.

Kolejnym krokiem było stworzenie trójwymiarowej siatki na podstawie skanów rysunków 2D w skali 1:1 i poprawki stylistyczne. Skrupulatnie zbadano i poprawiono kształty poszczególnych elementów, np. z przodu pojazdu i elementów wokół tylnych świateł. Zdjęcia historyczne porównywano ze szkicami i modelem 3D – w ten sposób eksperci mogli obejrzeć samochód ze wszystkich stron w wirtualnym studiu i na bieżąco wprowadzać zmiany. W efekcie powstały miniaturowe modele, a następnie modele przednich i tylnych narożników nadwozia w skali 1:1.

Nadwozie uformowano z blach aluminiowych o grubości 0,8 mm i 1 mm, które były ręcznie spawane i kształtowane. Pierwotnie oba coupe miały anodowane wykończenie, jednak na torze ta obróbka powierzchni nie przyniosła żadnych korzyści, więc oba samochody zostały pomalowane na czerwono w połowie sezonu 1962.

Skomplikowany projekt całkowitej rekonstrukcji pojazdu wymagał pozyskania wielu mniejszych komponentów, które były identyczne z częściami używanymi w pojazdach ówcześnie produkowanych. Stąd np. zewnętrzne klamki coupé były takie same jak w Skodzie 1200 sedan, a niektóre przełączniki i stacyjkę zastosowano również w Skodzie 440 Spartak i modelu Octavia. Co więcej, trójramienna kierownica wykończona czarnym plastikiem została przejęta od przedwojennej Skody Popular.