Bio-polietylen to żywica pochodzenia roślinnego otrzymywana z melasy z trzciny cukrowej (gęsty syrop powstały z rafinowania cukru surowego). Firma opracowała włókna bio-PE do wykorzystania w samochodowych dywanikach podłogowych, dążąc do ograniczenia stosowania plastików otrzymywanych z ropy naftowej oraz obniżenia emisji CO2.
W przeciwieństwie do tradycyjnych dywaników podłogowych, włókna w nowych dywanikach mają specjalną strukturę, na którą składa się rdzeń wykonany z bio-PE i umieszczony w powłoce z tradycyjnego polipropylenu (PP) otrzymywanego z ropy naftowej. Pozwala to na spełnienie wymagań stawianych samochodowym dywanikom podłogowym w zakresie odporności na zużycie i wysokie temperatury.
Wewnętrzne kalkulacje wskazują, że nowe dywaniki podłogowe z włókien bio-PE wydzielają o 15 proc. mniej CO2 w całym cyklu życia w porównaniu z podobnymi dywanikami podłogowymi wykonanymi z włókien PP otrzymywanych z ropy naftowej.
W celu powstrzymania globalnego ocieplenia i zredukowania zależności od ropy naftowej, firma MMC prowadzi prace badawczo-rozwojowe nad serią oryginalnych "zielonych plastików", które zastąpią stosowane w podzespołach samochodowych plastiki otrzymywane z ropy naftowej. Linia "zielonych plastików" pochodzenia roślinnego obejmuje obecnie materiały wytworzone przy wykorzystaniu ciekłych żywic fenolowych pozyskanych z drewna oraz materiały wykończenia wnętrza, łączące w sobie politereftalan etylenu (PET) oraz włókna bawełny.
Materiały pochodzenia roślinnego nie wpływają na emisję dwutlenku węgla (koncepcja obiegu węgla w przyrodzie, która zakłada, że ilość CO2 wydzielona po spaleniu rośliny może zostać zrównoważona przez ilość dwutlenku węgla zasymilowaną w procesie fotosyntezy innej rozwijającej się rośliny, dlatego pozwalają na redukcję emisji CO2 w cyklu życia produktu w przeciwieństwie do materiałów otrzymywanych z ropy naftowej.
Dywaniki podłogowe firmy Mitsubishi powstały we współpracy z EIDAIKAKO Co., Ltd., MRC Pylen Co., Ltd. oraz Toyota Tsusho Corporation. (PAP Life)
